و آنگاه که خبر اختلاس و فساد بزرگ مالی دوست و صاحب دل دیروزش را شنید بر او نوشت:
اما بعد، بىتردید من تو را در امانت خویش شریک کردم و همراز خود گرفتم، به گونهاى که هیچ یک از یارانم را در مواسات و یارى متقابل و اداى امانت و تعهد بدان مطمئنتر از تو نمىشناختم. اما تو، همین که دیدى روزگار بر عموزادهات پارس کرد، دشمن به اوج خشونت رسید، امانت مسلمانان را شکوه و ارجى نماند و امت به گستاخى گرایید و پراکنده شد، چهره دیگر کردى و همراه و هماهنگ با یاران نیمه راه، بىتفاوتها و خیانتکاران، به کنارهگیرى و بىتفاوتى گراییدى
سپاس
خدای را سپاه فریبکار جهل را از سرزمین پرامید اندیشه و ایمان ما، بیرون راند، اما
بعد، ما را حال خوش بود در سوار شدن به طیاره ی خارجه، آنگاه که کمربند پرواز بستیم
و در گوش، صدای رادیو-طیاره را شنیدیم که به الفاظ نامانوس، به زبان "حیوانات
ناطق" اروپایی، مطالبی را "ور ور" می نمود و در همان حال چندی از نسوان
بلد دور، با لباس های قرمز و احجاب نامتراکم، که رنگ آن، با اندورن و بیرون آن طیاره
سِت شده بود، ما را خدمت آمدند، تا از راه و رسم پریدن از طیاره به وقت خطر، و
"هواگیری" به وقت "بی هوایی"، بیاموزند،