1. معرفی موضوع
درس:
شما میتوانید یک نامه عاشقانه یا دلنوشته شخصی را به هر سبک و سیاقی بنویسید اما نوشتن یک تکلیف درسی، گزارش کار، مقاله و تحقیق دانشگاهی چنین نیست. در اینگونه نوشتهها لازم است ایدههای خود را به صورت روشن و منسجم در کنار یکدیگر بیاورید تا خواننده را به منظورتان، آگاه نموده و او را به سمت قبول باور، اتخاذ تصمیم یا انجام عملی ترغیب کنید. پس باید متنی با قدرت «اقناع مخاطب» بنویسید و این نیاز شما به اقناع مخاطب، همان مهارتی است که لازم نیست در نوشتن یک دلنوشته شخصی داشته باشید.
نخستین و بنیادیترین بخش از مهارت نگارش آکادمیک (دانشگاهی)، مهارت «پاراگرافنویسی» یا «بندنویسی» است. بند یا «بندنوشت» واحدِ بنیادین هر نوشته است که نگارش آن همه اصول و قواعد لازم برای نگارش هر نوشتهای را داراست و اهمیت «بندنویسی» در توجه به همین نکته است. بندنویسی نخستین و مهمترین مرحله نگارش دانشگاهی است.
قواعد نگارش دانشگاهی در قواعد روش تحقیق و تفکر نقادانه ریشه دارد. در واقع اگر چه موضوع «روش تحقیق» و «نگارش تحقیق» دو موضوع جداگانه و متفاوت هستند اما نگارش دانشگاهی دربردارندۀ فرایندها و روشهایی است که زیربنای یک نوشته تحقیقی را فراهم میسازد. از اینرو ضعف نویسنده در نگارش دانشگاهی، به سستشدن و کم ارزشی آثار تحقیقی او منجر میگردد. البته تنها کاربرد نگارش دانشگاهی انتشار مقالات علمی و پژوهشی نیست. یک خانمِ خانهدار نیز اگر بخواهد صرفا، تجربههای تربیتی و زندگی شخصی خود را به شیوۀ جذاب و درخوری با دیگران به اشتراک گذارد و از این طریق، به توسعه فردی، خودشکوفایی و حس رضایت و سودمندی بیشتری دست پیدا کند، به مهارتِ نگارش دانشگاهی و به خصوص «جستارنویسی» نیازمند است.
با افسوس باید گفت که در طی سالهای گذشته، بندنویسی و نگارش دانشگاهی از موارد حذف شده از طرح درسیِ مدارس و دانشگاههای کشور بوده است. اکنون، خرسندیم که دورههای آموزش مجازی «تیزفکری» تولید شده اند و نخستین درسگفتارهای ویدئویی در موضوع نگارش دانشگاهی به علاقمندان تقدیم می‌شود. دورۀ «بندنویسی؛ زیربنای نگارش دانشگاهی» نخستین این دوره‌هاست.
دوره‌ای که قرار است شهریور ۹۸ در پژوهشگاه برگزار شود مانند همین دوره است؟ با همین تمرین‌ها و تصحیح‌ها؟