هم‌پیشانی سلام
عقربۀ ساعتِ خورشید یک بار دیگر چرخید و آونگ هم‌آهنگی به رقص درآمد. ساعت غول‌آسای جهان هم‌چنان کوک است.
ما خوش اقبال هستیم که در این وانفسای کیهانی، میزبان مرتب و با برنامه ای همچون «زمین» داریم. سال‌هاست بر مدار خورشید سرش به کار خودش گرم است و از این تکرار چند میلیون ساله ملول نمی‌شود. زندگی در «اکنون» و «اینجا» را باید از زمین آموخت که بی هیچ کم و کاست کارش را می‌کند. زندگی با این دوستان وفادار شادباش ندارد؟
به نظر من بهترین شادباش این است که ما هم کوک باشیم. هم‌آهنگ و همراه. دو دو نخوریم! کژ مژ نشویم. کاری باشیم و «کاری» کنیم. این جهان گُلدان بزرگی است؛ برای شکوفایی و نقش‌آفرینی همۀ ما جا هست. بهترین شادباش حضور در این مهمانی بزرگ این است که با یک‌دگر همدل و با بنیاد جهان هم‌آهنگ باشیم.
نوروزتان پیروز
شاد و فرخنده باشید.
حامد صفایی‌پور
