در منابع گوناگون تقسیمبندیهای مختلفی از مغالطهها ارائه شده است. در این بخش، با الهام از روش کتاب مبانی استدلال –نه البته با تعهد کامل به آن- به توضیح فشرده و گزیدۀ برخی از شایعترین مغالطههای اخلاقی میپردازیم.
مغالطه چیست؟
در جامعه ما نگارش کتابهایی در زمینه گناهان کبیره بیسابقه نیست؛ در این کتابها به حد و حدود، آثار و پیامدهای گناهان اشاره میشود. به همین ترتیب میتوان گفت مغالطهشناسی، گناهشناسی در حوزه اندیشیدن است. مغالطه، شبهاستدلالی اقناعی است؛ استدلال ضعیفی که بهخوبی از نتیجه حمایت نمیکند. تأکید بر جنبۀ اخلاقی این مغالطهها از دو جهت است: نخست اینکه در آنها غالباً دست کم یک خطای اخلاقی رخ میدهد که اگر این امر عامدانه و عالمانه باشد، قُبحِ اخلاقی آن بیشتر است؛ دوم اینکه، لازم است این مغالطهها از مغالطههای منطقی متمایز شوند.
عطر ورق: العقول مواهب، "خرد جمعی" موهبت است. امام علی(س)
اشاره: یکی از دوستان قدیم و شفیق که مدیر یک جلسهای هفتگی و مباحثهای است، از من خواست تا در یک صفحه کاغذ A-4 مهمترین نکاتی را که درباره گفت و شنود به نظرم می رسد بنویسم و با سرعت برایش ایمیل کنم. می گفت: میخواهد چیزی باشد که آن را مثل اعلامیه های ترحیم که روی فرش مساجد میگذارند، روبروی هر فرد شرکت کننده در جلسه قرار دهد(!) تا نسبت به ضوابط آن دقت و تعهد داشته باشند.
پیشنهاد وسوسه انگیزی بود. نوشته نهایی من این شد که میبینید، نه مهمترین نکات را دربردارد و نه به اندازه یک اعلامیه ترحیم است(!). نکتهها را در سه دستۀ الف-جنبه روانی گفت و شنود، ب-جنبه معرفتی گفت و شنود، ج-روش نقد و بررسی در گفت و شنود، گردآورده ام. تا چه مقبول افتد و در نظر آید.