نمی‌توانم بگویم همه زوایای این نظر را دیده ام و می توانم دفاع تمام قدی از آن نمایم. همچنین، بر سر آن نیستم که همه نظرم را قبول کنند و با آن همدلی نمایند. آنچه در تجربه های زندگی و نیمچه فعالیت های فرهنگی ام به آن رسیده ام این است که استعارۀ «دارکوب مهربان» الگویی موفق در تحول خواهی پایدار فرهنگی در جامعه ایرانی است. دارکوب بر درخت می زند، با حرکتی پیوسته و مداومتی چشمگیر. صدای کوفتن های مدام و یکدست دارکوب نماد «مداومت و اتقان عمل» است هرچند این «عمل ها» کارهای در ظاهر کوچکی باشند.