لحن صمیمی و البته صریح دریابندری، همراه با حالت طبیعی و روان این مصاحبه لذت خواندن آن را دو چندان کرد. بیشترین پیام این مصاحبه برای من- خصوصا در این حال و هوایی که این روزها در آن به سر می برم- تاکید بر تفّرد اهالی فرهنگ بود، در مقابل دیدگاه‌هایی که از منظر سیاست‌گذاری، مدام بر پول و بودجه‌های دولتی تاکید می‌کند. یک زندگی خودساخته، خود یافته، خود رفته، که سفرنامه آن، داستانی شنیدنی است. ماجرای کیوان- دوست صمیمی نجف- که ترور می شود- از تاثربرانگیزترین بخش‌های مصاحبه است. بعد از آن روایت دریابندری از احساسش درباره کتاب سیاحت شرق، که آن را نمونه ای از یک اثر تانیفی می داند. نکته‌های دریابندری درباره فوت‌های کوزه‌گری ترجمه طوفانی در ذهنم به پا می‌کند که ای دریغ! چه راه سخت و طولانی ای است و چه راهروان سخت کوشی می خواهد.
مشخصات اثر: یک گفت و گو (با نجف دریابندری)، نشر کارنامه.
