مقاله نویسی هایی که نظام دانشگاهی از ما می خواهد بیشتر شبیه یک مهندسیِ معکوس، در ساختن یک “پری چهره” است!
دو تا ابروی کمانی! دو تا بنا گوش! دو تا چشم! …
دقیقا شبیه نگاهی که “کله پز”، به “کله پاچه" دارد!
هیچ “کُل”را نمی توان به “جزء” هایش فرو کاست، هیچ گُل را به گلبرگ هایش!
گفته دکتر عبدالکریمی را تایید میکنم که اصالت بسیاری از کتابها، رسالهها و پایاننامهها کمتر از یک بیت از اشعار نیما و اخوان است!(۱)